Nadleśnictwo Ustrzyki Dolne obejmuje swym zasięgiem ok. 24 tys. ha w powiatach: bieszczadzkim, leskim i sanockim. Najwyższym punktem są Jaworniki, będące częścią Żukowa - najdłuższego, liczącego 25 km długości, bieszczadzkiego pasma górskiego. Pasmo Żukowa słynie także z urokliwych kompleksów leśnych, które - podobnie jak góra Jawor oraz położone nad Zalewem Solińskim wzniesienia zwane Stożkami - są szczególnie chętnie odwiedzanie przez turystów.

Nadleśnictwo Lubaczów gospodaruje lasami leżącymi na wschodzie Polski, przy granicy z Ukrainą. Południowa część nadleśnictwa obejmuje płaskie tereny kotliny Sandomierskiej. Na północ od tej krainy krajobraz staje się bardziej urozmaicony - liczne są grzbiety, niewielkie płaskowyże, źródliska i doliny potoków. To typowy pejzaż Roztocza Wschodniego. Miejscowości są tu nieliczne i słabo zaludnione, a w krajobrazie dominują lasy.

Turystyka rowerowa stała sie obecnie bardzo popularną formą spędzania wolnego czasu, a także ciekawą formą relaksu. Zdają sobie z tego sprawę samorządy miast i gmin, dokładając wszelkich starań, by jazdę rowerem uczynić zarówno bezpieczną, jak i atrakcyjną. Wytyczają w tym celu specjalnie oznakowane trasy oraz ściezki rowerowe.

Oddajemy w Państwa ręce folder Nadleśnictwa Opole. Zamieściliśmy w nim informacje o lasach, gatunkach zwierząt, jakie w nich występują - zarówno tych chronionych, jak i łownych, ale także o tym, na czym polega praca leśnika. Na kolejnych stronach staramy się wytłumaczyć jak odnawia się las, jakie czyhają na niego zagrożenia oraz dlaczego drewno z niego pochodzące jest jednym z najwspanialszych surowców znanych człowiekowi.

Niewiele jest miejsc, gdzie wartości kulturowe oraz walory przyrodnicze i krajobrazowe splatają sie ze sobą, tworząc niepowtarzalny i urzekająco piekny skrawek naszej polskiej ziemi. Góra św. Anny mierząca 404 m n.p.m. Od nazwy tego wzniesienia pochodzi także nazwa miejscowości bedącej duchową stolicą Śląska Opolskiego oraz nazwa samego parku krajobrazowego - obszaru poddanego ochronie.

Produkt lokalny to dla nas przede wszystkim dziedzictwo, własność ogólnospołeczna mieszkańców, to istotny element lokalnej tożsamosci, symbol naszej małej ojczyzny. Stwarza nowe możliwości wzrostu dochodów rolniczych bez wzrostu produkcji rolnej. W naszym regionie lokalna twórczość stanowi czynnik zwiekszający atrakcyjność turystyczną oraz staje się również osią wspólnych działań i zachętą dla aktywnych i przedsiębiorczych.

Na południu Polski, pomiędzy Wadowicami a Bielsko - Białą, nieopodal Oświęcimia, Kalwarii Zebrzydowskiej i Krakowa znajduje się miasto i gmina Andrychów. Jest to miejsce, gdzie przez cztery pory roku każdy przybysz znajdzie dla siebie wiele atrakcji przyrodniczych, turystycznych, sportowych i kulturalnych. Gmina Andrychów leży prawie w całości w największej kotlinie Beskidu Małego, wyżłobionej przez potoki Rzyczanki i Targaniczanki, które łączą się na terenie miasta Andrychowa w rzekę Wieprzówkę - lewy dopływ Skawy.

Kiedy pragniesz odpocząć w cichym zakątku, szukasz wytchnienia, chcesz poczuć się bezpiecznie jak u swoich, przyjeżdżaj do Gminy Zamość. Jest jedną z największych gmin wiejskich w województwie lubelskim zarówno pod względem obszaru jak i liczby ludności, ale przy tym jest wciąż otwarta i serdeczna. Znajdują się tutaj rezerwaty, pomniki przyrody, a także ważne wykopaliska archeologiczne. Uroki gminy można podziwiać jadąc Ścieżką Rowerową Gminy Zamość lub wędrując pieszymi szlakami.

Gmina Zamość jest położona w bezpośrednim sądziedztwie miasta Zamość - perły renesansu. Tu na stepowych łąkach żyje w koloniach suseł perełkowany, gatunek gryzonia zagrożonego wyginięciem i wpisanego do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Pomniki przyrody, rozległe krajobrazy dają mieszkańcom i odwiedzającym te tereny poczucie wolności i symbiozy z naturą. Uroki gminy można podziwiać jadąc Ścieżką Rowerową Gminy Zamość lub wędrując pieszymi szlakami. Miłośnicy turystyki konnej mogą mile spędzić czas podczas jazdy na Ułańskim Szlaku Konnym. Urzekają tu urodą wiekowe przydrożne kapliczki, dawne dwory i drewniane, wiejskie zagrody.

Projekt Odkrywanie kart historii warszawskiej Pragi, realizowany jest przez Fundację Hereditas w okresie 1 stycznia - 31 grudnia 2014 r., jest kontynuacją i uzupełnieniem poprzedniej edycji, którą przeprowadzono pod tytułem Losy warszawskiej Pragi w latach nazizmu i stalinizmu. Głównym celem zadania jest ukazanie mniej znanych faktów z powojennej historii warszawskiej Pragi, w tym upamiętnienie miejsc zbrodni nazistowskich.

Rezerwat Łężczok liczy ponad czterysta hektarów. Obejmuje stawy hodowlane założone przez mnichów cysterskich w XIII/XIV wieku, tofowiska, wielogatunkowy, rzadki w Polsce naturalny las łęgowy oraz aleje drzew, w tym pomnikowych, jak na przykład słynny 400 - letni dąb Sobieskiego. Flora rezerwatu to blisko 540 gatunków roślin naczyniowych, w tym trzydzieści chronionych. Ścisłej ochronie podlegają grzybienie białe, grążele żółte, salwinia pływająca czy kotewka orzech wodny.

Pasja rodziny Sterańczaków sprawiła, że raciborskie Muzeum może poszczycić się unikalną w skali Europy wystawą dawnych technik dentystycznych. Zbieranie zabytkowych foteli stomatologicznych, narzędzi i urządzeń wykorzystywanych przez dawnych dentystów i protetyków rozpoczął Kazimierz Starańczak, były pracownik Kliniki Chirurgii Szczękowo - Twarzowej Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu.

Kosciół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zwany farnym, najstarszy w Raciborzu, wzniesiony - jak chce tradycja - w 1205 roku za rządów księcia Mieszka, twórcy księstwa górnośląskiego, pana na Raciborzu i władcy Polski. Pierwotna świątynia spłonęła w 1300 roku. Krótko potem została odbudowana. Z tego okresu pochodzi nawa główna z gwiaździstymi sklepieniami we wschodniej części oraz prezbiterium z unikalnymi cechami wczesnego śląskiego gotyku.

Według starych przekazów, dawny klasztorny kościół dominikanek p.w. Św. Ducha kryje nie tylko szczątki zakonnic i dobrodziejów ich konwentu, lecz również groby władców górnośląskich z rodu Piastów i Przemyślidów. Na pochówki natrafiono podczas prac archeologicznych w latach 90. XX wieku. Prowadzone przez kilka lat badania w prezbiterium świątyni oraz na miejscu nieistniejącej już kaplicy św. Dominika odkryto kilkanaście krypt ze szczątkami kobiet i mężczyzn oraz dzieci.

Pierwsza wzmianka o kaplicy św. Jana na Ostrogu pochodzi z 1307 roku. Pierwotnie był to kościół drewniany, a obecny murowany wzniesiono w latach 1856-1860 według projektu architekta Wincentego Statza z Kolonii. Jest to jedna z ładniejszych górnośląskich świątyń neogotyckich, wzorowana na XIII - wiecznej katedrze we Fryburgu Bryzgowijskim w Badenii - Wirtembergii, uważanej za arcydzieło średniowiecznego gotyku.