Gmina Zblewo to szczególne miejsce na Ziemi. To jednak nie tylko miejsce do wypoczynku, ale i miejsce codziennego życia 11. tysięcy jej mieszkańców. Dzięki ich pomysłowości rozwija się biznes lokalny, a rozwiązania infraktrukturalne sprzyjają realizowaniu inwencji gospodarczej. Duże znaczenie zarówno dla mieszkańców, jak i turystów, ma charakter życia kulturalnego toczącego się na terenie Gminy. Staramy się, aby każdy znalazł coś dla siebie.

Położone w południowo - zachodniej części Wielkopolski rozciąga się od Odry na zachodzie aż do Gostynia na wschodzie. Tereny pojezierza mają atrakcyjną, bo urozmaiconą rzeźbę, ukształtowaną głównie przez ostatnie zlodowacenie. Obszar charakteryzuje się dużym zalesieniem, a zróżnicowanie krajobrazowe sprzyja rozwojowi turystyki. Potrzeba zachowania cennych wartości krajobrazowych i ich ochrony przed degradacją i skażeniem przemysłowym sprawiła, że na tym terenie powołano dwa parki krajobrazowe.

Teren Gminy jest niezwykle atrakcyjny turystycznie. Lekko pofałdowany teren i gęste lasy tworzą idealne warunki do turystyki pieszej i rowerowej. Na terenie Gminy można zobaczyć wiele zabytków, a także wypocząć nad wodą. O walorach turystycznych niech świadczy fakt, iż w okresie letnim liczba mieszkańców Gminy podwaja się.

Malownicze okolice jezior zachęcają do aktywnego wypoczynku nad wodą. W wyznaczone dni tygodnia na Jeziorze Niepruszewskim można korzystać ze sprzętu motorowodnego. W Niepruszowie znajduje się stanica bukowskiego oddziału PTTK. W Buku warto zwiedzić Izbę Muzealną oraz ekspozycję archeologiczną, a także powędrować po starówce szlakiem tabliczek informacyjnych umieszczonych na zabytkach.

Gmina Radków to najmniesza gmina województwa świętokrzyskiego, położona w jego zachodniej części, w powiecie włoszczowskim. Liczy trzynaście sołectw. Obszary zielone znakomicie służą rekreacji oraz aktywnemu wypoczynkowi. Przez gminę przebiegają leśne ścieżki dydaktyczne i rowerowe szlaki turystyczne. Miłośnicy ruchu mogą skorzystać także z rozbudowanej infrastruktury sportowej: boisk do piłki nożnej, siatkówki, w tym także plażówki, stadionu oraz kortu do tenisa.

Związek Gmin Turystycznych Pogórza Dynowskiego obejmuje sześć gmin: gmina Dydnia, gmina Nozdrzec, miasto Dynów, gmina Dynów, gmina Dubiecko, gmina Krzywcza. W wymiarze architektonicznym możemy znaleźć tu zespoły małomiasteczkowe, liczne przykłady architektury rezydencjonalnej z zamkami, pałacami i dworami, nie brakuje także przykładów ciekawego budownictwa ludowego. Jednymi z bardziej widocznych są obiekty architektury sakralnej począwszy od przydrożnych krzyży i kapliczek kończąc na kościołach i cerkwiach.

Gmina Dydnia, administracyjnie leżąca w powiecie brzozowskim, swoim obrębem obejmuje 15 miejscowości. Przemierzając obszar gminy Dydnia zaobserwować możemy, jak bogate jest to miejsce pod względem dziedzictwa kulturowego, świadczące o jego różnorodności etnicznej, religijnej i dramatycznej historii. Niemal w każdej miejscowości podziwiać możemy obiekty architektury sakralnej, zarówno murowanej jak i drewnianej. Wśród tych pierwszych wyróżniają się monumentalny neogotycki kościół w Dydni oraz opuszczona cerkiew greckokatolicka w Grabówce.

Dynów to niewielkie miasteczko leżące na granicy Pogórza Dynowskiego i Pogórza Przemyskiego. Jego historyczne centrum ulokowano już w XV wieku na wzniesieniu, które dodatkowo otoczone zostało ziemnymi wałami obronnymi. Przed wyruszeniem w niezwykle malownicze i bogate pod względem przyrodniczym, architektonicznym, historycznym i kulturowym tereny okolic Dynowa warto zapoznać się z atrakcjami miasteczka będącego punktem wypadowym opisanych tras rowerowych.

Cerkiew wybudowana została w 1923 roku w miejscu, w którym istniała poprzednia drewniana świątynia. Po wysiedleniu ludności ukraińskiej w latach czterdziestych poprzedniego wieku została opuszczona. Jest to świątynia drewniana, konstrukcji zrębowej wybudowana w narodowym stylu ukraińskim, czyli na planie krzyża greckiego z kopułą usytuowaną na przecięciu naw. Centralnie osadzona kopuła na ośmiobocznym bebnie zwieńczona jest latarnią z krzyżem.

We wtorek, 15 września odbył się briefing prasowy poświęcony drugiej edycji Międzynarodowego Turnieju Siatkarskiego o Puchar Prezydenta Miasta Racibórz. Podczas spotkania przedstawiono szczegółowy plan rozgrywek, prezentowano drużyny, a gościem specjalnym była Monika Brzostek, 5- krotna Mistrzyni Polski w siatkówce plażowej kobiet, zdobywczyni m.in. brązowego medalu Pucharu Świata, brązowego medalu Mistrzostw Europy, aktualnie zajmująca 9 miejsce w rankingu FIVB do Igrzysk w Rio de Janeiro. 

Od początku XVI wieku istniała w Babicach parafia prawosławna, która w drugiej połowie XVIII wieku została przekształcona w filię parafii greckokatolickiej w Skopowie. Data powstania pierwszej cerkwi i jej wygląd nie są znane. Obecnie istniejąca cerkiew wybudowana została w 1839 lub 1840 roku, a w latach 1888-1890 była przebudowana. Znajduje się niedaleko rynku przy drodze prowadzącej do Bachowa na niewielkim wzniesieniu, z którego od strony zachodniej, południowej i wschodniej schodzi skarpa.

Kapliczki, figury i krzyże to niewielkie wolnostojące obiekty kultowe wznozone głównie przy drogach w celach dziękczynnych lub obrzędowych. Wszystkie wymienione przykłady obiektów można znaleźć w Dynowie. Największą grupę stanowią murowane kapliczki, natomiast figur i krzyży jest niewiele. Najstarsze pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku, ale największą liczbę stanowią te z drugiej połowy XIX wieku i pierwszej połowy XX wieku.

Teren gminy Dubiecko przez stulecia był miejscem wyróżniającym się różnorodnością pod względem społecznym, etnicznym, kulturowym i religijnym. Swoje siedziby miały tu słynne szlacheckie rody Krasickich, Stadnickich, Kmitów, Konarkich, Dembińskich czy Mycielskich. W Dubiecku urodził się i tworzył Ignacy Krasicki, dzieciństwo w Nienadowej spędzał Aleksander Fredro. Swój wkład w rozwój kultury wnieśli również liczni artyści ludowi oraz rzemieślnicy.

Pierwsze informacje o istnieniu Dąbrówki sięgają XV wieku. Początkowo miejscowość należała do dóbr dynowskich, których właścicielami byli kolejno Kmitowie, Nabrzuchowie i Tarnowscy. Właściciele ci nie przywiązywali większej uwagi do rozwoju wioski. Sytuacja zmieniała się w 1527 roku, gdy właścicielem został Stanisław Stadnicki. Rozpoczął on budowę siedziby na niewielkim wzniesieniu przy prawym brzegu potoku Kruszelnica. Wybór wzniesienia ze skarpą schodzącą w kierunku Sanu nie był przypadkowy gdyż budynek miał mieć charakter obronny.

Leszkowice to malowniczo położona wieś na wysokim brzegu Pradoliny Wiepsza, liczy obecnie ok. 930 mieszkańców. To największa miejscowość Gminy Ostrówek w Powiecie Lubartowskim, oddalona od Lublina ok. 40 km na północ. Przez miejscowość przebiegają turystyczne szlaki rowerowe i kajakowe.