Od początku XVI wieku istniała w Babicach parafia prawosławna, która w drugiej połowie XVIII wieku została przekształcona w filię parafii greckokatolickiej w Skopowie. Data powstania pierwszej cerkwi i jej wygląd nie są znane. Obecnie istniejąca cerkiew wybudowana została w 1839 lub 1840 roku, a w latach 1888-1890 była przebudowana. Znajduje się niedaleko rynku przy drodze prowadzącej do Bachowa na niewielkim wzniesieniu, z którego od strony zachodniej, południowej i wschodniej schodzi skarpa.

Kapliczki, figury i krzyże to niewielkie wolnostojące obiekty kultowe wznozone głównie przy drogach w celach dziękczynnych lub obrzędowych. Wszystkie wymienione przykłady obiektów można znaleźć w Dynowie. Największą grupę stanowią murowane kapliczki, natomiast figur i krzyży jest niewiele. Najstarsze pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku, ale największą liczbę stanowią te z drugiej połowy XIX wieku i pierwszej połowy XX wieku.

Teren gminy Dubiecko przez stulecia był miejscem wyróżniającym się różnorodnością pod względem społecznym, etnicznym, kulturowym i religijnym. Swoje siedziby miały tu słynne szlacheckie rody Krasickich, Stadnickich, Kmitów, Konarkich, Dembińskich czy Mycielskich. W Dubiecku urodził się i tworzył Ignacy Krasicki, dzieciństwo w Nienadowej spędzał Aleksander Fredro. Swój wkład w rozwój kultury wnieśli również liczni artyści ludowi oraz rzemieślnicy.

Pierwsze informacje o istnieniu Dąbrówki sięgają XV wieku. Początkowo miejscowość należała do dóbr dynowskich, których właścicielami byli kolejno Kmitowie, Nabrzuchowie i Tarnowscy. Właściciele ci nie przywiązywali większej uwagi do rozwoju wioski. Sytuacja zmieniała się w 1527 roku, gdy właścicielem został Stanisław Stadnicki. Rozpoczął on budowę siedziby na niewielkim wzniesieniu przy prawym brzegu potoku Kruszelnica. Wybór wzniesienia ze skarpą schodzącą w kierunku Sanu nie był przypadkowy gdyż budynek miał mieć charakter obronny.

Leszkowice to malowniczo położona wieś na wysokim brzegu Pradoliny Wiepsza, liczy obecnie ok. 930 mieszkańców. To największa miejscowość Gminy Ostrówek w Powiecie Lubartowskim, oddalona od Lublina ok. 40 km na północ. Przez miejscowość przebiegają turystyczne szlaki rowerowe i kajakowe.

Zabytki, ciekawi i otwarci ludzie, unikalna przyroda oraz znane na całym świecie godpodarcze marki - to skarby położonej nad górną Odrą ziemi raciborskiej. Ich bogactwo zachwyca od wieków. Wszystkie dobre zjawiska rodzą się w przyjaznym środowisku, które pielęgnuje swoje tradycje i stawia na innowacje. Położona na polsko - czeskim pograniczu ziemia raciborska od wieków jednoczy narody, wyznania, kultury i obyczaje.

Gmina Nowa Wieś Lęborska szczyci się przede wszystkim czystością środowiska, czego wyrazem jest bogactwo wspomnianej różnorodności ptactwa, ale też dużej ilości pomników przyrody, w tym rzadkich okazów drzew i krzewów. Położone w okolicach Żelazkowa torfowisko Czarne Bagno zalicza się do rezerwatów, a zalegający tam torf i borowina mają właściwości lecznicze.

Piękno drzew i kwitnących roślin najczęściej zauważamy dopiero w ogrodzie botanicznym, a zwierzętom przyglądamy się w ogrodzie zoologicznym. My wszyscy, którzy jesteśmy obarczeni, często nadmiernymi, trudami dnia pracy czy nauki, nie dostrzegamy licznych żywych tworów przyrody, które zawsze są wokół nas, i to w każdej porze dnia oraz roku. Mijamy je obojętnie, jakby ich nie było... Tylko sporadycznie zatrzymujemy wzrok na barwny, dzikim kwiatku, czy śpiewającym ptaszku, których nazw zwykle nie znamy.

Gmina Nowa Wieś Lęborska jest jedną z największych Gmin w województwie pomorskim. Jest to obszar nieprzeciętnie urozmaicony topograficznie i atrakcyjny pod względem klimatycznym, z przebogatą jakościwo oraz gatunkowo przyrodą. Niewielka odległość od wybrzeża Morza Bałtyckiego, bogactwo i piękno lasów oraz malownicze krajobrazy nad jeziorem Lubowidzkim, kuszą wszystkich, którzy mają ochotę znaleźć się w miejscu zacisznym, czystym i spokojnym.

W odległości niecałych 17 km, w linii prostej, na południowy wschód Łeby i około 18 km na południe od brzegu morskiego oraz plaż Bałtyku, usytuowany jest dość duży kompleks lasów, gruntów rolnych i niewielka wioska Obliwice ze starodrzewiem zabytkowego parku podworskiego oraz cmentarza ewangelickiego. Do Obliwic, miejscowości należącej administracyjnie do gminy Nowa Wieś Lęborska, prowadzą cieniste dróżki i dukty leśne, a od strony pól wspaniałe aleje okło 120-letnich drzew, których pnie porastają obficie mchy oraz porosty.

Już samo położenie geograficzne obszaru, na którym gospdaruje Nadleśnictwo Lębork, którego północną granicą jest brzeg Bałtyku, stwarza możliwości trwałego występowania tutaj gatunków roślin i zwierząt niespotykanych w innych miejscach naszego kraju, lub spotykanych naturalnie tylko bardzo rzadko. Zasięg terytorialny tego nadleśnictwa, około 53 tys. hektarów, obejmuje obszar, od wzgórz morenowych na południe od Lęborka, aż po granice Słowiańskiego Parku Narodowego i brzegi Bałtyku na północy.

Opisywaną w niniejszym przewodniku terenowym ścieżkę dydaktyczną tak wytyczono, aby osoby wędrujące po niej mogły zapoznać się z bardzo bogatym dziedzictwem kulturowo - przyrodniczym północnej części gminy Nowa Wieś Lęborska oraz niedużego skrawka gminy Wicko. Są to tereny prawie bezleśne, z dominującym krajobrazem rolniczym, gdyż tutejsze gleby cechuje wyższa od przeciętnej żyzność.

Jest takie miasto w Polsce, nad Bałtykiem, które nazywa się Łebą, otulone przez dwa jeziora, przeplatane malowniczą rzeką, leżące wśród lasów pełnych bogactw i nieokiełznanej przyrody. Jest to magiczne miejsce, w którym i Ty możesz poczuć się jak ktoś wyjątkowy o każdej porze roku. Tutaj wiosną mają zarówno swój przystanek, jak i dom, klucze dzikich gęsi, kormoranów, łabędzi, kaczek, a ich odgłosy budzą łebian z zimowego uśpienia. Leczniczy mikroklimat, duża zawartość soli i jodu w powietrzu, wysokie nasłonecznienie oraz wyjątkowa dynamika zmian atmosferycznych działają pozytywnie na organizm człowieka. Wersja w języku niemieckim.

Jest takie miasto w Polsce, nad Bałtykiem, które nazywa się Łebą, otulone przez dwa jeziora, przeplatane malowniczą rzeką, leżące wśród lasów pełnych bogactw i nieokiełznanej przyrody. Jest to magiczne miejsce, w którym i Ty możesz poczuć się jak ktoś wyjątkowy o każdej porze roku. Tutaj wiosną mają zarówno swój przystanek, jak i dom, klucze dzikich gęsi, kormoranów, łabędzi, kaczek, a ich odgłosy budzą łebian z zimowego uśpienia. Leczniczy mikroklimat, duża zawartość soli i jodu w powietrzu, wysokie nasłonecznienie oraz wyjątkowa dynamika zmian atmosferycznych działają pozytywnie na organizm człowieka.

Jezioro Lubowidz, usytuowane w najbliższym sądziedztwie wsi o tej samej nazwie, jest jedynym większym akwenem nie tylko w Gminie Nowa Wieś Lęborska, ale i w najbliższych okolicach Lęborka. Dlatego jest ono obiektem odwiedzanym chętnie przez liczne rzesze turystów, wędkarzy, amatorów żeglarstwa, kajakarstwa, nurkowania podwodnego, a latem, w dni słoneczne, setki osób korzystają z przygotowanych tutaj dla nich plaż i kąpielisk.